“Mogen we filmen? En foto’s maken?” vraagt de dochter met een glimlach, terwijl ze naast haar moeder zit. Ze kijkt even naar haar moeder, 
die haar goedkeurend aankijkt.
Robin en ik wisselen een blik en knikken tegelijk. “Natuurlijk,” zeggen we. “Leg alles vast, dit is een blijvende herinnering. Momenten zoals deze zijn kostbaar.”
De voorstelling Een Zolder Vol Verhalen begint. We beginnen te zingen, en de bekende melodieën vullen de ruimte. Al snel worden blikken zachter, ogen glanzen. We zingen, we praten, we halen herinneringen op. Er wordt gelachen, en af en toe wordt een traan weggeveegd. We nemen hen mee op een reis door het verleden, langs de mooie en minder mooie momenten die hen gevormd hebben. Alles mag er zijn, want alles heeft bijgedragen aan wie ze vandaag de dag zijn.
Midden in de zaal zie ik een oudere vrouw haar dochter aankijken. Ze glimlachen naar elkaar en zonder woorden begrijpen ze wat dit moment voor hen betekent. De muziek opent deuren naar herinneringen die misschien al jaren verborgen waren. Geuren, geluiden, oude liedjes – ze brengen verloren momenten tot leven. Even is iedereen weer wie ze ooit waren, met de dromen, liefdes en verhalen die hen maken tot wie ze zijn.
Na de voorstelling komt de dochter naar ons toe. Haar ogen stralen en haar stem trilt een beetje van emotie.
“Ik ben zo ontroerd,” zegt ze. “Het was prachtig, een lach en een traan tegelijk. Zo bijzonder om mijn moeder zo te zien genieten. Hoe de herinneringen boven komen, hoe ze opleeft. En niet alleen zij, maar echt iedereen in de zaal. Dit is een echte Gouden Herinnering. Ik ben zo blij dat we dit hebben vastgelegd, ik ga het delen met mijn kinderen en haar kleinkinderen.”
Terwijl ze dit zegt, kijkt ze even op haar telefoon, waar de beelden van de voorstelling nog op het scherm te zien zijn. Een kort filmpje waarin haar moeder meezingt met een lied uit haar jeugd. De twinkeling in haar ogen, het kleine hoofdknikje op de maat van de muziek – het is onbetaalbaar.
De volgende dag ontvangen we een bericht. Een dankbaar appje, gevolgd door een review:
“Lieve Robin & Roel van de Gouden Herinnering, Jullie hebben mijn broer en mij, de klein- en achterkleinkinderen een onbetaalbaar cadeau gegeven met jullie optreden in het verzorgingshuis bij mijn moeder. Ik zag haar en de andere bewoners weer iets van hun oude zelf terugvinden. Het was alsof ze even weer diegene waren die ze vroeger waren, voordat de jaren hun tol eisten. Jullie brengen niet alleen muziek, maar ook een stukje ziel, een stukje verleden dat nog altijd in hun harten leeft. Als ik eraan terugdenk, krijg ik weer een lach en een traan op mijn gezicht. Ga door met dit prachtige werk. Jullie zijn zo authentiek, zo oprecht. Dat maakt jullie uniek. Ik had jullie wel tien sterren willen geven. Dit is een ervaring die ik voor altijd zal koesteren.”
Dat is precies wat we willen: een blijvende herinnering achterlaten. Want alles wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt.